Warning: Undefined array key 17166 in /home/clients/0a8e70a9e984dbb1c5f2cbde90b5d657/web/new/wp-content/plugins/jetpack/modules/carousel/jetpack-carousel.php on line 888
Beste vrienden, ik wijs jullie er meteen op dat ik iets ga vertellen om niets te zeggen.
Oh, ik weet het best! Jullie denken:
‘Als hij niets te vertellen heeft, kan hij beter zijn mond houden’
Dat is duidelijk, maar veel te gemakkelijk. Willen jullie dan dat ik hetzelfde doe als degenen die niets te vertellen hebben en dat voor zich houden? Nee, als ik niets te zeggen heb, wil ik dat iedereen dat weet!
Ik wil dat anderen daar hun voordeel mee doen.
Vrees niet, dit is alleen maar het begin van een sketch van Raymond Devos over het niets….
Een beetje humor om mee te beginnen, want het Evangelie van vandaag, gaat nou juist uit van niets,
of heel weinig!
“Neem niets mee voor de reis ! geen brood, geen tas, geen geld in de gordel, met uitzondering van een staf, sandalen, en een hemd” 
Niets wat overbodig is, geen wapens, zonder reservespullen of wollen sokken, zonder geldbuidel of extra kleding! Een compromisloze uitspraak, die zo idealistisch is dat het moeilijk te geloven is, dat die op een dag in de praktijk werd gebracht. En toch is, door de geschiedenis heen, het lezen van deze passage letterlijk genomen, en heeft nieuwe bewegingen doen ontstaan van een diepgaand, nieuw geloof, of dat nu is onder invloed van Pierre Valdo en de armen van Lyon, of van Sint Franciscus van Assisi en anderen. Ik durf erom te wedden dat zonder deze invloedrijke personen en herhaalde studies om tot de essentie terug te keren, het christendom al lang niet meer geloofwaardig zou zijn en ontkracht zou zijn door een terughoudend conformisme. Tekenen van een radicale keus, zoals jullie hier zijn gekomen lieve zusters, al hebben jullie zeker meer dan een hemd ! Want de essentie van de boodschap is niet de armoede te aanbidden, daar een heldhaftige waarheid van te maken, zich ontdoen uit afkeer van rijkdom.
De eerste basisregel die ik in deze uitspraak zie, is eigenlijk een simpele waarheid. Het is: eenzelfde uiterlijk, eenzelfde blik. Een eenheid die de samenhang van het leven is.
Hoeveel tijd, hoeveel jaren, hoeveel ervaringen, zijn er nodig om ons pantser af te leggen, onze bedekking van snuisterijen, onze krukken van zekerheid?
Hoeveel tijd hebben we nodig om voor het aanzien van de ander te verschijnen met niets dan onszelf, zonder pretentie-spelletjes te spelen?
Hoeveel tijd om voorbij gebruiksklare formuleringen te gaan en comfortabele gewoonten?
Hoeveel tijd om je niet langer te rechtvaardigen, maar om te leren verliezen en winnen?
Hoeveel tijd om een deklaag, uiterlijk vertoon, een vernisje, weg te halen?
Neem dus geen twee hemden mee: leer je bloot te geven, risico’s te nemen, je helemaal te geven. Dat is de logica van de spelinzet.
“Als jullie een huis binnengaan, blijf daar dan wonen tot jullie de plaats weer verlaten”.
Het tweede niets, is deze open afwachting. Wachten op wat komen gaat. Deuren, handen, ontvangsten….onverwachte dingen die tekenen worden, lichtjes die aangaan, ontwapenende, hartelijke gastvrijheid.
Ja, het leven als een gave. Liefderijke zorg in verborgenheid, in ootmoed, maar die wel redding brengt op momenten van verlatenheid. Een oproep om niet alleen degene te zijn die geeft, in een sterke positie, als winnaar, maar te leven zonder iets van te voren te weten. En door dit loslaten, de wederzijdsheid van de hulp, de mysterieuze verbondenheid van de mensheid herstellen.
Alles op je af laten komen, het onverwachte mogelijk te maken, als sporen dat de Geest overal aan het werk is. Ook bij de anderen! In de Voorzienigheid geloven, om te wereld anders te zien. Dat is niet niks! Hier moet ik denken aan een vrouwelijke parochiaan die op reis was gegaan op het Jacobs pad op Paasdag van dit jaar. Ze vertelde me over de dagelijkse gastvrijheid, te gekke vriendelijkheid, waardoor zij als ander mens is teruggekomen
”Als U ergens niet welkom bent, ga dan weg, veeg het stof van uw voeten af”
Het derde niets, “en drie maal niets is al heel wat” zoals Devos zei! Welnu, dat is de lichtheid in je wandelingen en je handelen. Licht, daar waar we zwaar en log zouden kunnen zijn, daar waar we teveel doen, daar waar we onszelf uitputten door teveel energie te steken in het veranderen van kaders, van onze werkkringen, daar waar we dingen forceren om ze naar onze hand te zetten.
Lichtheid in onze organisaties, onze instellingen, waar niets zonder commissie lijkt te kunnen…..
Lichtheid om niet in onze drang naar rust en controle verstrikt te raken; maar ook om los te laten, dat wat leven draagt en dat wat steriel is, daar waar nog adem is en daar waar de tijd voorbij is. Aan de wereld, aan de anderen teruggeven wat van hen is. Teruggeven aan de Keizer, het stof niet laten kleven aan onze schoenzolen. Afscheid kunnen nemen.
Zich bevrijden van de dwang altijd nuttig te moeten zijn, te presteren, aanvaard te worden en erkend….
Loslaten om in beweging te blijven, soepel om te kunnen keren, andere onvoorbereide aandachtspunten te vinden. Ik hou van die instabiliteit, dat op weg zijn dat ons karakteriseert en dat je ervan weerhoudt te rigide te worden, te vastgeroest, met stof dat altijd terugkomt! Niets aan ons laten kleven dat niet nodig is. Wat is het een uitdaging om pelgrim te zijn!
“De discipelen gingen dus aan iedereen verkondigen dat ze hun gedrag moesten veranderen. Zij verjoegen veel onreine geesten. Zij zalfden vele zieken en genazen hen”.
Het vierde niets, maakt plaats voor het Alles. Dit Alles dat niets lijkt, omdat het eenvoudig, onverwacht en licht is …..naar het beeld van de uitgezondenen. Misschien wel naar ons beeld!
Een Evangelie dat een woord is van verandering. Een woord dat heling brengt door zijn heelheid en dat bevrijdt. Een woord dat vergezeld gaat van zichtbare tekenen om nieuw leven te brengen. Deze diepgaande verandering, deze ommekeer, is geboren in een ethische houding, een uitstraling. Hij bevindt zich in de waarheid van degenen die zich laten uitnodigen, dit schijnbare niets dat transparant is, om als men zich bloot geeft Christus, de Verrezene, met zich mee te brengen.
Neem niets mee…maak het jezelf niet te moeilijk en te zwaar, dan heb je de energie om het goede nieuws in zijn geheel te dragen, en is er ruimte voor dat wat stroomt en rond spettert. Zo kunnen we laten zien dat we de schat in een simpele aardewerken vaas dragen. Laten zien dat rijkdom niet ligt in afscherming, in bewapening, maar in iets heel kleins, in dit 3- keer- niets zoals een graankorrel die ontkiemt, goedaardigheid die wortel schiet, en energie die tot wasdom brengt. Laten zien welke vrijheid in verbondenheid mogelijk is in de harten van mensen, omgeploegd zoals een veld, dat opnieuw wordt ingezaaid. In het Niets opent de ruimte zich voor het Alles, wat Vreugde, Eenvoud en Barmhartigheid is.
Amen.