De Communiteit van Grandchamp is een monastieke communiteit van zusters uit verschillende Kerken en verscheidene landen. Vanuit hun oecumenische roeping zetten zij zich in voor eenheid, verzoening en eerbied van ieder mens en van de hele schepping. Zij bestaat uit een vijftigtal zusters. De meesten wonen in Grandchamp, in Areuse (Zwitserland), enkele zusters wonen in de Sonnenhof, niet ver van Bazel, anderen willen op verschillende plaatsen, tegenwoordig in Zwitserland, in Nederland en in Frankrijk eenvoudigweg aanwezig zijn als een teken van in vriendschap en gebed.
« Wil je voortaan, samen met je zusters, het nieuwe leven vieren dat Christus schenkt door de Heilige Geest? Wil je dit leven in je laten leven, onder ons, in de Kerk, in de wereld en in de hele schepping en zo de dienst in onze communiteit vervullen? »
(2e engagement bij de professie)
De diepe kern van onze roeping
twee roepingen:
KOM, DE WOESTIJN ROEPT!
Zoek het Aangezicht van de Eeuwige, laat je in eenzaamheid en stilte vinden door die liefde, die je binnenste heelt.
MAAL DE RUIMTE VAN JE TENT WIJDER …
de ruimte van je hart, en wees niet bang gestoord te worden door hen die Hij tot je zendt, sluit jezelf niet af voor anderen!
drie uitgangspunten:
Gebedsleven
Gemeenschappelijk leven
Gastenontvangst
Ontstaansgeschiedenis van de communiteit
Mère Geneviève
In hun zoeken naar een leven van gemeenschap is de meditatie van het Bijbelse Woord voor de eerste zusters de voedingsbodem. Ook hebben zij grote aandacht voor de traditie van de kerk. Geleid door Gods Geest vinden zij de bron. Door de vriendschap en de steun van anglicaanse, katholieke en orthodoxe communiteiten ontdekken zij opnieuw de waarde van het monastieke leven. De verdeeldheid van de christenen raakt hen diep waardoor zij zich vanaf het begin gedragen weten door het gebed van Jezus voor de eenheid van zijn vrienden. Ook Abbé Couturier, een katholieke priester in Frankrijk die zich intensief heeft ingezet voor de Eenheid van christenen, moedigt hen aan.
De ontmoeting met Broeder Roger en de banden met groeiende communiteit van Taizé zullen een belangrijke rol spelen. In 1952 verbinden de eerste zeven zusters voor het leven. Kort daarna besluiten zij de Regel en het gebedenboek van Taizé aan te nemen als basis voor hun leven als gemeenschap en voor hun liturgie. Dit zal ook een keerpunt zijn. De regel is zowel een verdieping als een verbreding. Een verdieping, want zij verbindt het gebed voor de eenheid met de realiteit van het leven van de communiteit en met de oproep een gelijkenis te zijn. Een verbreding, want het gaat duidelijk om een nieuwe weg, een weg van gemeenschap: een uitnodiging om het leven te delen met de minstbedeelden, daar waar zij leven, en een eenvoudig teken van vriendschap en gebed te zijn.
De Regel van Taizé
Onze eerste zusters besloten in 1952, kort na hun intreden, de Regel van Taizé aan te nemen. Deze geeft duidelijke aanwijzingen voor het gemeenschappelijk leven en legt de nadruk op de genade van vergeving die wordt ontvangen en gegeven. Daarin ligt een bemoediging om telkens opnieuw te beginnen. Verzoening vormt dan ook de diepste kern van de Regel. De geest van de Regel van Taizé verbindt ons als geestelijke familie onderling met elkaar: de Derde Orde van de Eenheid, de Servantes de l’Unité en al diegenen die met ons verbonden zijn. Als communiteit zeggen wij iedere morgen gezamenlijk een samenvatting van de Regel, als zending voor die dag.
Roeping tot eenheid en verzoening
De grens die Duitstalig Zwitserland wat taal en cultuur betreft scheidt van de Franstalige Romandie, ligt vlakbij Grandchamp. Vandaar dat de zusters al spoedig de eerste stap zetten om die ander te ontdekken, die anders was dan zijzelf. Kort na de Tweede Wereldoorlog traden er Duitse en Nederlandse vrouwen toe tot de communiteit, waardoor de roeping tot eenheid zich verbreedde tot een roeping tot verzoening.
Zuster Minke
Toen in 1954 enkele zusters naar Algerije vertrokken –op dat moment nog een Franse kolonie – waagden zij het om tijdens de oorlogsjaren als fraterniteit in een zeer arme buurt te gaan wonen. Hun aanwezigheid in die omgeving raakte destijds de hele communiteit. Mère Geneviève, die de franse nationaliteit bezat, werd er diep door geraakt toen zij van haar zusters hoorde hoe franse soldaten zich konden gedragen. Dit bleek voor haar een beslissend keerpunt. Onmogelijk om voortaan nog alle schuld toe te schrijven aan één en dezelfde kant. De «anderen» waren niet meer de enigen die kwaad deden. Dit inzicht – aanvankelijk individueel – werd geleidelijk gedeeld door de communiteit. Eenzelfde soort inzicht brak zich later baan ten opzichte van Indonesië, een voormalige nederlandse kolonie, en jaren later opnieuw met de komst van een afrikaanse zuster.
De zusters hebben de innerlijke genezing, het belang van verzoening met hun eigen levensweg en zichzelf, mogen ontdekken door retraites en sessies met de vereniging «Bethasda», (het evangelie tot in onze diepste diepten), via de contemplatieve oefeningen zoals die zijn ontwikkeld door père Franz Jalics s.j. en ook door andere retraites en bewegingen.
Vrienden van de communiteit die overbrachten wat de beweging van de «evangelische geweldloosheid» inhoudt hebben zusters geholpen het begrip vergeving verder uit te diepen.
« Wil je, afzien van iedere eigendom, zelf innerlijk steeds meer kwetsbaar zijn, (jezelf innerlijk steeds meer ontwapenen), en met je zusters niet alleen in gemeenschap van materiële goederen leven, maar ook in die van de geestelijke en je daarbij maximaal inspannen voor openheid van hart en bereidheid tot delen? »
Waar zijn wij?
Zwitserland : – in Grandchamp
Zwitserland: – op Sonnenhof
Nederland: in Woudsend in Friesland
in het Heilige land
Hoewel dat niet onze eerste keuze is maken allerlei omstandigheden het soms noodzakelijk dat een zuster in een revalidatiecentrum of verpleegtehuis verblijft – dat zijn situaties die wij delen met anderen en waarin wij onze solidariteit met tal van anderen beleven.
Externe contacten
- de netwerken van religieuze en /of monastieke gemeenschappen op plaatselijk, regionaal, internationaal en oecumenisch vlak
- de fraterniteit van de Lijdende Knecht des Heren
- de bewegingen voor verzoening, gerechtigheid, vrede en integriteit van de schepping
Hoe word je zuster?
« Jij wilt je leven geven omwille van Christus en het evangelie: weet dat je, zelfs in je eigen duisternis, met Hem voortgaat naar het licht. »
(De kleine bron van Taizé)
« Om de roeping in al zijn consequenties te begrijpen hebben de nieuwe zusters tijd nodig om te rijpen. »
(De kleine bron van Taizé, adaptée)
Spirituele familie
Servantes de l’Unité
De Derde Orde van de Eenheid
- De DOE in Franstalig Zwitserland en in Frankrijk (in het Frans)
- De DOE in Duitstalig Zwittzerland en Duitsland (in het Duits)
- De DOE in Nederland (in het Nederlands)