Warning: Undefined array key 3755 in /home/clients/0a8e70a9e984dbb1c5f2cbde90b5d657/web/new/wp-content/plugins/jetpack/modules/carousel/jetpack-carousel.php on line 888
Uittreksels uit een boodschap van Geneviève Micheli aan de vrouwen van predikanten van Canton de Vaud in 1938
(…) Wanneer we innerlijk stil worden gebeuren er grootse dingen. Het is alsof iedere onnodige laag, één voor één, verdwijnt, alsof maskers afvallen, hinderlijke rijkdom of armoede afgelegd wordt. Dan pas realiseren we ons dat we voortdurend de goddelijke wetten overschrijden, die eenvoudig, natuurlijk, waarachtig en lichtend zijn; de wetten van de grootse natuur onder de hemel van God – die van het zaad dat in de aarde in het verborgene ontkiemt – die van de vrucht die zich zet en rijpt zonder tussenkomst van de mens, die slechts de grond omspit, water geeft en bemest in alle rust, zonder koortsachtige haast, in overeenstemming met de wetten der natuur, geduldig. (…)
Ik geloof dat, toen Christus op aarde rondliep, in iedere ontmoeting die hij had de volheid en de kracht aanwezig waren van een stilte die doordrongen was van God.
En nu is het nog net zo. Hij bevrijdde de mens van zijn verstarring, van zijn valse rijkdommen, van zijn verstrooiingen die een vorm van dood met zich meebrengen, en hij bevestigde de kracht van God. Het is mooi geheel en al te sterven wanneer Hij leeft. Wanneer zullen wij het besluit nemen te sterven om eindelijk te leven? En de dood is stilte. De valse klanken, de hoogmoedige bevelende stemmen moeten tot zwijgen komen, evenals de haatgevoelens, de wrok, de heerszucht, de persoonlijke verzoeken. DE STILTE IS EEN LOUTERING.
De stilte is loutering, wanneer ze eerst onze lippen sluit, en vervolgens doordringt tot dat deel van onze ziel, tot in die ontoegankelijke lagen, waar God in ons rust.
Eindelijk jezelf en je leven zien in een sfeer vrij van mensen en dingen, in de zuivere en lichtende helderheid van God. Zoals Jezus zei: “in waarheid“.
Stilte van gemoedsaandoeningen, stilte van antipathieën, stilte van te vurige verlangens, stilte van ijver die indiscreet kan zijn, stilte van hartstocht die overdreven kan zijn. (…)
Stilte van de verbondenheid: De stilte is een grote genade die ons op bepaalde uren geschonken wordt en die maakt dat wij begrijpen wat volmaakte liefde is. Wanneer we gezamenlijk de stilte beleven ontvangen we van elkaar bijzondere krachten, de verbondenheid met elkaar komt tot stand op bovennatuurlijk niveau, onze zielen zijn transparant en lichtend voor elkaar omdat wij elkaar zien in het licht van God.
Wanneer die stilte zich in ons gevestigd heeft, dit stil vallen aan ons zelf, zal er een grote innerlijke harmonie zijn wat de stilte van God is. De stilte van de ziel die luistert in afwachting van de onthulling, van de opdracht, van de liefde. De krachtige en zachte stilte van de volmaakte liefde, die Elia gehoord heeft, de stilte die Christus voortdurend in zich droeg wanneer hij de berg besteeg om te bidden, de stilte waar hij met vreugde en dankzegging binnenging wanneer hij zich verenigde met God. (…)
God kan slechts benaderd worden in de stilte omdat hij zo onnoemelijk groot is dat we voor hem slechts kunnen zijn zoals degene die geknield is en wacht: “Ik zal zwijgen, ik zal mijn hand op mijn mond leggen”. God alleen weet, oordeelt en schept. (…)
Zijn geest, zijn wil, zijn leven moeten geheel in ons zijn. Dat is de schepping van de nieuwe mens. Wanneer je met God hebt verkeerd in Zijn stilte, wanneer je de stiltedoop van Hem hebt ontvangen, dit sacrament van stilte, van innerlijke zuivering, van nederigheid, van liefde, de schepping van de nieuwe mens, dan kun je het leven zonder angst of vrees tegemoet treden want dan is de stilte van God in ons. Dan kunnen wij het leven aanvaarden en leven zoals God dat van ons vraagt, met een zuiver en liefhebbend hart dat weet dat de Geest overal tegenwoordig is. Dan leven we met een bevrijd en ingetogen hart samen met onze broeders en zusters zoals ze zijn, niet afgezonderd maar in het volle leven, in het lawaai, het relatieve, de 
zonde, de wanorde van alledag.
De plek waar God ons geplaatst heeft is de plek van onze heiliging. Daar dragen we de STILTE in ons.
Wanneer op een dag die stilte er niet is dan hebben we haar niet kunnen grijpen.
Alle rumoer om ons heen maakt minder lawaai dan het lawaai dat we zelf produceren. Het echte lawaai is de echo van alles wat zich in ons roert. (…)